| |
Μοίρα φριχτή δεν ένιωθα τις αποχρώσεις
Εσμιγα με τη φωτιά της σιωπής
Δεχόμουνα της κόλασης τις οξειδώσεις
Κι ακουμπούσα στα φτερά της σιωπής
Κάπου εκεί η έκσταση μεγάλη ήτανε αλήθεια
Φαρμάκι ο τόπος παλληκάρια στην οδό
Πώς στέρεψες εσύ με γυμνωμένα στήθια
Οι ένοχοι ας τρέχουν να προδώσουν τον καημό
Έφτασα ψηλά στα χαράματα
Βγαλμένος από μια απροσδόκητη γαλήνη
Κοκκίνιζαν του ήλιου μαλάματα
Πολύ μικρή μου φάνηκε η απεραντοσύνη
Οι ώρες θα κατρακυλήσουν σήμερα πάλι
Φραγμένα τα όνειρα στην αιώνια γειτονιά
Τι αν προσμένω το βραδάκι στην παραζάλη
Ποιος θα βγάλει από το σώμα την ομορφιά
Στης ερημιάς αφήνονομαι την κόψη
Να γυρίσω σοφός αυτό θάναι το θαύμα
Δροσοβόλημα στην αχαιρούσια μου όψη
Γλυκό νερό να σβήσει το άχαρο μου καύμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
