| |
Ναι,το πιστεύω εσύ δίνεις κι εγώ λαβαίνω
Και με του ρίγους τους σφυγμούς θριαμβευτικά κερδίζω
Κι ω μυστήριο απ’ άστρου σ άστρου φώς διαβαίνω
Αμόλευτος ως της ζωής την κορυφή όπου ροδίζω
Το δρόμο σου πως βρίσκω;ορθώνεσαι μπροστά μου
Μα δεν λιγοθυμάω η ταραχή φευγάτη χλαλοή
Γιατί χέρι μου στηρίζει τα σύγκαλά μου
Δεν ρωτάω,βαστώ,καμμιά απαντοχή άγρια ή γαληνή
Γνώσην έχω,εμπρός στη φανερή ευλογία
Τα μάτια ανοίγω,κατάγναντα μου βλέπω τα χυτά
Ποια ομορφιά ολόγυρα με ζώνει χωρίς βία
Η γής την καμαρώνει κι ο ουρανός την χαιρετά
Και ζωντανός παντάγρυπνος στέκω αλλαγμένος
Χρυσάρμενα με παίρνουν οράματα που γοργοπλένε
Εκεί που φέγγεις έρχομαι παραδομένος
Τραγούδι στο τραγούδι σου τα χείλη σιγοπνένε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
