| |
Ένα ήχο άκουσα της σιωπής... της μοναξιάς της μοναχικής ακτής που δεν γνώρισε κύμα να την αγαπά, που δεν δόθηκαν πάνω της γλυκά φιλιά, που δεν ξεκίνησαν από το κορμί της ταξίδια ερωτικά ...
Και κάθε βράδυ που 'χει ξαστεριά και ακούει τις σειρήνες και τις γοργόνες να τραγουδούν μαγευτικά, για έρωτες και ταξίδια μακρινά, ένα δάκρυ της ξεφεύγει από την ψυχή και ένα τραγούδι αφήνει η καρδιά της που κουβαλά θλίψη βουβή, και σαν αναστενάξει τραντάζεται η γη και μες στο ρήγμα που ανοίγει ... ακούγεται μια γλαυκή και αλμυρή φωνή να της ψιθυρίζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
