| |
Σαν κοιτάς το κόκκινο του δειλινού,
'κείνο που αγγίζει την καρδία και χαίρεσαι,
θες να τραγουδήσεις τόσο δυνατά,
ώστε να σε ακούσουν τα άστρα τα λευκά,
ώστε να σε πλησιάσουν αθώα πουλιά
και περιμένεις να απλώσουν τα φτερά
για να σε πάρουν μαζί τους μακριά,
σε μέρη γαλήνια όμορφα ειρηνικά.
Και καθώς βουτά στο σκοτάδι το πορφυρό
και χάνεται μες στον απέραντο βυθό
θες κοντά του για λίγο έστω να βρεθείς
για να του δείξεις πως για κείνο μόνο ζεις'
θες σε μια έρημο μονάχος να βρεθείς
για να κοιτάς τα αστρα, για να ονειρευτείς,
πως σε 'ναωκεανό είσαι ταξιδευτής
παρέα με τον ήλιο που σε έφερε στη γης...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
