Καλά μπάνια φίλοι μου, το ποιηματάκι...λέω να το ανεβάσω κι` όταν έρθετε!! έτσι καλέ να μου πείτε..αν καλά θυμάμαι. Το γράφω και γελάω, να μου είστε όλοι καλά.
Τον έρωτα τον βασιλιά
και ποιος δεν τον προσκύνησε
Σε ποιον δεν έβαλε θηλιά..
νυχτιές..δεν παραλήρησε!!
Τον έρωτα τον αρχηγό
σαν τον εκάνεις ταίρι.
Θα λες, ψυχή μου. Αιμοραγώ!
Μ` έκοψε το μαχαίρι. .
Τον έρωτα, τον γητευτή!!
την πιο τρανή θρησκεία.
Με μενεξέδες μια γιορτή
Τρέμουλο κι αμβροσία!
Τον έρωτα που κούρσεψε
τα φύλλα της καρδιάς
κόκκινο χρώμα έβαψε.
Τα βράδια ερημιάς!
Του έρωτα την μαχαιριά
κι` αμαρτίας πάθη.
Όλης της πλάσης τα κενά!
κι` όλης της Γης, χρυσάφι.
Στα φτερά τα κουβαλάς
καθώς λυγίζουν γόνατα.
Και φλογισμένα σου μιλά
σε ιδρωμένα στρώματα!!!!
Σαν σε κουρσέψει μια φορά
θα μείνει το σημάδι!
Νύχτες θα έρχεται κρυφά
λυγμός! μες στο σκοτάδι.
Μια δοξασία! για τον έρωτα
και του κορμιού λαγνεία
τα βράδια τ` αξημέρωτα
στεναγμός! μα και μανία.
Σαν, κολλήσεις σαν στρειδάκι
φτιάχνεις ατσάλι! αλυσίδα.
Έρωτας!! Το σημαδάκι
στο κορμί μας, Η ! σφραγίδα.
Ο έρωτας της ηδονής!!!
σε πάει στα φεγγάρια.
Το άγιο μύρο να λουστείς!!
Σ` αγγέλων συναξάρια!
(Μια καλημέρα στο φίλο τον Νίκο τον Στόφορο με την ευχή να είναι καλά και να επανέλθει με τα μαλάματα του για τον έρωτα, μας λείπει. )
