| |
| | με τα δικά σου μάτια |  | | |
με τα δικά σου μάτια
Το δάκρυ τρέχει σιωπηλά απ΄τα δικά μου μάτια,
κοράλλια της ψυχής αμόλυντα από μίσος δυνατό,
με τα δικά σου μάτια χτίζω τώρα νέα παλάτια
και πρόχειρο χαρτί να γράψω αράδες αναζητώ.
Μες στης ψυχής τ΄απόβαθα βρίσκω ένα κουρέλι,
αυτό που φόρεσες στα μαλλιά σου πριν χαθώ,
ένα φτωχό πανί θαλασσί να σε στολίσει θέλει,
και γω ν΄αρχίσω μια ακριβή λέξη ν΄ αναζητώ.
Με τη δική σου ματιά γράφω τα ποιήματά μου,
και το χέρι σε λερωμένο χαρτί στίχους ανηφοριάς,
είναι κλαριά δεντρολίβανου πια τα γειρατιά μου,
σκήνωμα άγιου και ικεσία κάποιας χαράς.
Στο άψυχο χαρτί η πένα μου ήρεμα γράφει,
σαν σε μοτίβο ηρωικό, σαν μοίρα φονική,
σε Τήνο, Μυκονο Τζιά, Κύθηρα κι Ανάφη,
σκίζει τη θάλασσα νωρίς χωρίς καν λογική.
Με τα δικά σου μάτια δακρύζω αγαπημένη,
αυτά που σε κάνουν να με βλέπεις πάντα θολό,
σαν μια βαλανιδιά απ΄τα χρόνια γερασμένη,
αυτή που γράφει με τους καιρούς το ριζικό.
Τα μάτια σου με κάνουν ποιήματα να πλάθω,
κι αν το ζυμάρι χάθηκε χωρίς λόγο στη στιγμή,
εγώ κάθε σου λέξη και κάθε σκέψη θέλω να μάθω,
με τα δικά σου μάτια να ξυπνήσω κάποιο πρωί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
zari.kardias
12-08-2019 @ 00:42 | Στο άψυχο χαρτί η πένα μου ήρεμα γράφει,
σαν σε μοτίβο ηρωικό, σαν μοίρα φονική...
::yes.:: ::up.:: | | smaragdenia
12-08-2019 @ 08:09 | Τα μάτια σου με κάνουν ποιήματα να πλάθω,
κι αν το ζυμάρι χάθηκε χωρίς λόγο στη στιγμή,
εγώ κάθε σου λέξη και κάθε σκέψη θέλω να μάθω,
με τα δικά σου μάτια να ξυπνήσω κάποιο πρωί.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
