κανενα εμποδιο δεν ειναι αρκετο
μην διστασεις
στον μεγα ερωτα στην αγαπη
γιατι δεν θα ζησεις
τον οργασμο της ψυχης σου
κι ενας μονο αρκει..
απο παντου να τον περιμενεις
κι ανυποπτα απο το πουθενα
αυτο που σου ξυπνα το σωμα, και ονειρο δεν θα ειναι..
σαν αρωμα σπινθηροβολο στα παλλομενα ρουθουνια
καποιου φρουτου
και το δερμα να 'χει ποτισει απο την δυσωδια του σαπιου
αλλωστε το βλεπεις, το σωμα δεν μενει
στον εφημερο. που το βλεπει σαν αναμνηση
απο την αρχη ακομη, διχως ποτε να το γνωρισει.
και αβασιμος αψυχος
οργασμος -διχως θανατο ζωή-
που χανει χρωματα αρωματα
αφηνει μονο μια μουντζουρα, διχως καμια σημασια.
και μπορεις να 'χεις τετοιους οσους θελεις -βαση μη δινεις- δεν θα 'ναι
ο κοσμος σου αυτος.
αντε παμε, και λιγο πιο λυτα
τα σχοινια..
μια μουντζουρα
μια μετριοτητα κ εγω για σενα
μια απο τις αληθειες σου που λεω για σενα
και λευτερωνει εμενα.
μονο να ξερεις ψεμα παλι αν ειναι
απο τα ιδια, παλι αργα δεν θα'ναι
πηγαινα ανεκαθεν μπροστα
κι οποτε κοιτουσα ταβανι τοιχο
λοιπον δεν γινεται
καπου μπροστα μου
θα σε βρω..
σε καποιον τοιχο, βαθια θα κοιταχτουμε
παγωμενοι και θα'χουν αναψει οι ψυχες μας..
ή σε καποιο ταβανι την μορφη σου
σαν σε ενα συννεφο
απο καπνο..
θα σε βρω..
σε καποιον τοιχο, βαθια θα κοιταχτουμε
παγωμενοι και θα'χουν αναψει οι ψυχες μας..
ή σε καποιο ταβανι την μορφη σου
σαν σε ενα συννεφο
απο καπνο. ::up.:: ::up.::
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
