| |
Αφουγκράζομαι τη βροχη πανω στον τσιγκο....
κοιτάζω απέναντι που κατρακυλάει στα κόκκινα κεραμίδια
και ξεθυμαίνει με ορμή στα λούκια του παλιού αρχοντικού
μπορεί αραγε να ξεπλύνει του χρονου τις πατημασιές ;;
μπορεί να μην αφήσει ίχνος από τη σκόνη του παρελθόντος ;;
κι ας συνεχίσει να μουρμουρίζει στον ίδιο ρυθμό πανω στον τσιγκο
πολλοί αποκαλούν πληκτική τη μουντάδα της συννεφιάς.....
άλλοι νοιωθουν έναν απέραντο ρομαντισμό ξυπόλυτοι στο πεζοδρόμιο .....
και λίγοι νοιωθουν την έλξη να τρυπώσουν στο χθες ....
να ματώσουν στα άγρια αγκάθια που το κυκλώνουν .....
να εισπνεύσουν λίγη από εκείνη τη μυρωδιά του φρέσκο σκαμένου αγρού
και της ξερής καλαμιας που χρυσαφιζει στο φως του φεγγαριού ....
κι εκεί μέσα στον παράλογο χορό της βροχής , αντρικριζεις εικόνες ....θολές εικόνες
μοιάζουν με κινούμενα σχέδια, χωρίς ήχο ,χωρίς χρώματα ....,
μαυρόασπρες όπως και τοτε , εκείνες τις εποχες που η ζωή είχε νόημα ....
βροχη....συντροφεύει το κλάμα της ψυχής με κάθε της σταγόνα που "απογειώνεται "
καποτε έκανα όνειρα για έναν περίπατο κάτω από τη βροχη με το χέρι μου πλεγμένο στο δικό του ....
μα η βροχη περονιασε τ' όνειρο και νοτιστηκαν οι σκέψεις χωρίς να προλάβουν βρουν αφετηρία ....
εμπασε τ' όνειρο από παντού , εμπασε κι η ζωή και βουλιάξαμε ....
....@....
28-08-2019
ΕΛΕΝΑ Λ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
