| |
[align=center][B][I]Αλυσίδες ατσαλένιες
~~
Να μαζευτούμε μια μέρα, να σας πω τη ζωή μου
και να μου πείτε τη δική σας, όπως λέμε το φλιτζάνι
να δούμε ποιος θα κερδίσει μαχαιριά
και ποιος θα γιάνει στην αγάπη
ως και το ψέμα κατακάθισε πλάι στις ένδοξες του παρελθόντος μέρες
ν’ αναπολεί πόσο άριστα λειτούργησε ν’ αποδοθεί μια πλάνη
μα δες, ακόμα και τα φτερωτά πουλιά
στον ώμο μου απάνω εγείρανε, να συμπαρασταθούνε
κι ας μη γνωρίζουνε το λόγο της ανάγκης μου
κι αν μην επεριμένουν πιότερο άλλο από φαΐ και χάδι
ίσα λοιπόν κι ανέλπιστα τραβώ το δεκανίκι
μπαστούνι ατόφιο από μπετό κι ωχρή αρματωσιά
ένα φιλί νοστάλγησα κι ένα στερνό ταξίδι
μηδέ να βρω τη δύναμη να ‘ρθώ ποτέ ξανά
κι οι μουσικές που έγραψα ας γίνουνε παγίδες
να τις κρεμάτε στην αυλή να διώχνουν τα πουλιά
οι στίχοι που χαλάλισα τα νιάτα μου μ’ ελπίδες
καρφιά ας γίνουν να πονούν, να σφάζουν την καρδιά
κι αν ήμουνα που λες τραγουδιστής
ορδές θηλέων θα περίμεναν να ακούσουν
μία μπαλάντα για τους προδομένους έρωτες
που παραστράτησαν στο διάβα των καιρών
μα είμαι μοναχά ένας μικρός, ανίκανος
και λίγος ανθρωπάκος, που γύρεψε μια αγκαλιά
να μην πεθάνει μόνος, ενώ τραγούδαγε από μέσα του
τα ψόφια ‘’σ' αγαπώ’’ που δεν ακούστηκαν
μήτε απ’ τους σάπιους τοίχους οι κραυγές τους
και τα φιλιά κι οι αγκαλιές και οι ζωές
πιάσανε πάτο κι απόμεινε ωσάν σκισμένο, ξεβαμμένο
ένα μπλουτζίν να μαρτυράει
πως εδώ υπήρχε κάποτε η ζωή και γέλαγε..
ως και το ψέμα κατακάθισε πλάι στις ένδοξες του παρελθόντος μέρες
ν' αναπολεί πόσο άριστα λειτούργησε ν' αποδοθεί μια πλάνη
τα ζουμπουρλούδικα μαλλιά εκτείνονται στην πλάση
γίνονται σφίχτρες, αλυσίδες ατσαλένιες
σαν τα γραπτά γυρεύουνε αντίδοτο στον πόνο
και στο κελάρι κρύβουνται σα το παλιό κρασί
κι οι μουσικές που έγραψα ας γίνουνε παγίδες
να τις κρεμάτε στην αυλή να διώχνουν τα πουλιά
οι στίχοι που χαλάλισα τα νιάτα μου μ’ ελπίδες
καρφιά ας γίνουν να πονούν, να σφάζουν την καρδιά..
Γιώργος_Κ
[align=center][B][I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
