| |
Του Σεπτέμβρη το πουκάμισο ανοιγμένο.
Δεν προλαβαίνει πια, να ανασάνει.
Πάντοτε τρέχοντας, φεύγει προς τον κάμπο,
στον τρύγο που άρχισε. Μήπως και δεν προκάνει.
Η μάνα του η Βροχή, στην πόρτα τον σταυρώνει.
Λίγο ψωμί και δυό ελιές τυλίγει στην πετσέτα.
Νερό θα βρεί κρύο, απ` την πηγή.
Στην ζώνη ακονισμένη η φαλτσέτα.
Άντρας σωστός. Δραγάτης και αφέντης.
Δεν προλαβαίνει πιά να ανασάνει.
"Ο τρύγος μάνα , είναι πόλεμος" μηνάει.
"Ο χρόνος μου μικρός και δεν μου φτάνει!"
Μέσα στα κούρβουλα τρυγάνε τα κορίτσια,
Κλεφτές ματιές του ρίχνουνε και γέλια.
Γεμίζουν τα πλεχτά κοφίνια όλο χάρη.
Μοσχάτα, ροζακί και κοκκινέλια.
Στήνει αυτί και αφουγκράζεται τον Νότο.
Μελλισουργοί πετούν ψηλά και τραγουδάνε.
Δεν τον ξεγέλασε και πάλι ο αδερφός του.
Οι χαμοπέρδικες ξανά, για κάτω ξεκινάνε.
Όλα καλά πάνε και φέτος Τρυγητή μου!
Τις νοικοκύρεψες και φέτος τις δουλειές.
Το βράδυ βγάλε πάλι το βιβλίο
και κάτσε γράψε, ποιες θα μείνουνε ψυχές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
