| |
| | Σιγά σιγά |  | | |
Σιγά σιγά,
Αργά, /
φυλλομετρώντας της ζωής μου τις σελίδες
βλέπω να χάνονται "πιστεύω¨" και ελπίδες,
και πιο σκληρά, /
αντιλαμβάνομαι να συρρικνώνονται τα "θέλω"
κι όλα τα όνειρα να γίνονται μπορντέλο /
σιγά σιγά...
Εκεί, /
παραδομένος στη συνήθεια της ρουτίνας
ζω πια ανάμεσα τσιγάρου και ρετσίνας.
Και πιο πολύ, /
νιώθω το δάκρυ μου καυτό να αναβλύζει
και είναι αυτό, βαριά την σκέψη που ποτίζει /
με συντριβή.
Δειλός /
φυγομαχώ και μου ‘χει λείψει το κουράγιο,
ήδη αισθάνομαι κουφάρι σε ναυάγιο,
δεν βλέπω φως ! /
Μου έχει λείψει η κοινή εμπιστοσύνη
κι όποιος τολμήσει την κατάντια μου να κρίνει /
είναι εχθρός.
Κι εγώ, /
πιο προδομένος απ’ το ίδιο το εγώ μου
κλείνω τις πίκρες μου βαθιά στον εαυτό μου...
Τι σαν πονώ ;, /
Που παραδέρνομαι, γνωρίζω ποιος μου φταίει
έχω μπροστά μου αυτό που ύπουλα με καίει : /
Είμαι …ΕΓΩ !
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν ! | | | |
|
maikgltks
09-09-2019 @ 00:22 | Φίλε Χρήστο, μου άρεσε πολύ!
Πολλές φορές είναι ο ίδιος μας ο εαυτός,
ο "μεγαλύτερος εχθρός"...
που πρέπει να νικήσουμε,
αν θέλουμε να ζήσουμε..
Ψάχνουμε να βρούμε την αιτία στους άλλους
και δεν κοιτάμε μέσα μας,
γιατί είμαστε εγωιστές
και καθόλου, μα καθόλου...αλτρουιστές! | | CHЯISTOS P
09-09-2019 @ 00:40 | Να μου είσαι καλά Μιχάλη ! Γράφουμε που γράφουμε... έ, ας πιάσουμε και κάποια θέματα με φιλοσοφικές ανησυχίες... | | pennastregata
09-09-2019 @ 13:19 | Όμορφα διεισδυτικό, Χρήστο! | | Αγιοβλασιτης
09-09-2019 @ 16:57 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ακριτας
09-09-2019 @ 20:02 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
