| |
χαράματα μες στο λυκόφως μιας παράγκας
που ονειρεύεται χορεύει η φαντασία
πατάει,παραπατάει σα σαστισμένος μαγκας
στου κόσμου τα κοιτάγματα δε δίνει σημασία
ωραία και τεράστια με πέτσινα στενά
χωρίς κανένα κόκαλο χωρίς καμμιά κηλίδα
στην πίστα σείεται και λυγά κι ανοίγοντας φτερά
τη λογική συντρίβει για μιά τυχερή παρτίδα
η μάχη είναι αιώνια δεν θέλει ούτε πομπές
σα σ’ένα σκηνικό θαρρείς το μέλλον της στημένο
ν’ανθίζει σαν τριντάφυλλο μες στις ξερολιθιές
στο πείσμα των τεράτων μοσχομυρισμένο
την βλέπω τώρα εδώ μεσόκοπη φιγούρα
με χρώματα ντυμένη απο την ίριδα του μαύρου
στη μοναξιά μου αναζητά καθρέφτισμα στα σκούρα
και στη γαλήνη μου, τα δροσερά κύματα του λαύρου
ξαπλωμένη στη γωνιά μου, παλεύει να με πνίξει
με σχεδιάζει ύστερα μ’άλικο κινναβάρι
λες κι είμαι πεθαμένος δεν τολμάει να μ’αγγίξει
τότε την ξαναβλέπω να χορεύει πριν με πάρει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
