| |
Λευκή του γιασεμιού ευωδιά
Απ’ τον αγέρα μιλημένη
Ανέβαινε να φτάσει μακριά
Μέσα μου πλημμυρισμένη
Πήρε την όψη η προσμονή
Πώς αγαπήθηκα ανατριχιάζει
Ύστερα πάλι ειρηνική
Απόμεινε να με κοιτάζει
Φάνηκε πια και τι να πείς
Γυάλιζε τέτοια κι έφεγγε η αλήθεια
Να μείνει που και νικητής
Στ'αντρειωμενα μου τα στήθια
Με λαχτάρα θέλω να δώ
Από κοντά πως θα μυρίζει
Τ'ανθακι το λιγωτικό
Αγιάτρευτη η νοσταλγία αρχίζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
