| |
Μη λησμονεις πως κάποτε οι χάρες και οι χαρές πλεκαν στεφάνια στο πύρινο μέτωπο σου.
Ήσουν γεμάτος φως. Φως κι αέρα. Αέρας που έπαιρνε στο πέρασμα του τα παλιά και τα σκορπούσε.
Ήσουν της γης παιδί. Με όλα τα ανθρώπινα,τα χοϊκά. Κρυβοσουν μέσα σε στάχυα διμετρα και αναμετριουνταν οι σκέψεις σου οι χιλιάδες με τους καρπούς τους ώριμους της γης.
Μη λησμονεις πως κάποτε πεινουσες για στοργή και μια αγκαλιά έδωσε νέα πνοή στον ξεπνοο λυγμο σου.
Γιατί υπάρχουν και λυγμοι χαράς κι αλαλητες κραυγές και άστεγα δάκρυα που βρέχουν μόνο τον άνεμο δίχως να ακουμπούν στο σώμα.
Θα σαι για πάντα χαμογελαστός αν κρύβεις μέσα σου ένα σακίδιο περασμένες στιγμές.
Εσύ της λήθης το παιχνίδι μην το παίξεις.Στα πίσω να γυρνάς νοσταλγικά,να παίρνεις κουράγιο για τα επερχόμενα....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
