| |
Τήν ανηφόρα διάλεξα
για δρόμο μου...
σιγοτραγουδώντας
την ανέβαινα...
Τα αγρίμια παραμόνευαν
το δρόμο να μου κόψουν...
μέσα από ανήλιαγες σπηλιές
τα ερπετά κρυμμένα
μου δειχναν την κακία
και το μίσος...
Το κορμί μου λύγισε...
Η πίστη μου στο φώς
Και στην αλήθεια
ΑΡΧΟΝΤΙΣΑ
Θρονιασμενη στην καρδιά μου
κουράγιο φώναζε... Προχώρα...
θα φύγει το φθινόπωρο
Θα φύγει ο χειμώνας...
στην κορυφή σε περιμένει
η ανοιξη και κεί
Θα ξαποστάσεις...
Μην τα φοβάσαι τα ερπετά
Κρυμμένα θα παραμείνουν
στήν ντροπή τους...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
