Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23 stixoi.info: απτα συρταρια της μνημης
ναν' ενα τραγουδι αθανατο κι μια εικονα αποκλειστικα θανατος ουτε ο θανατος το σηκωνει..
απο το τιποτα ερχομαστε και στο τιποτα παμε..
γλυκή ξαστερη παρουσια ο ενδοστρεφης
και δεν ειναι κανονας μα ουτε εξαιρεση
χερια απλωτα κι οι καρποι να κρεμονται..
απο την σκοτεινη γωνια ενος μπαρ μιας υπογειας τρυπας
απ' αυτες που σε φερνουν σε αποσταση αναπνοης
ανευ δυσανασχετησης κοντα μου
σε μιας ζωντανης βραδυας θαμωνας
κι ηθελα μονο να του πω ενα γεια.. ετσι!
κι αυτος φτερα ολανθιστα κι αλαφροισκιωτα
μ' αγκαλιασαν μεμιας σαν να με ηξεραν..
απο τα ματια αν αναγνωριστουμε
σε αυτα ακαταπιεστα αν σκορπιστουμε..
αυτος ειναι ο κοσμος ο μονος ο αδειος ο αγνωστος
μια στιγμη μια κοινωνια.. μια γεματη ζεστη ψυχη
...
ο Νικος αυτος κι ο ισκιος του
αμεριμνοι πινανε απο ενα ποτηρι..
μεθωντας με την φωνη του Δημητρη
παει να πει σαν διδυμα φεγγαρια
αδελφια και φιλοι..
ο Αυγουστος και ο Κλεισ' τα ματια σου και κοιτα
οπως κατεβαινα τα αδεια σκαλια στο διαλειμμα
προς νερου μου
κι ο Δημητρης μολις εβγαινε απο μια πορτα
θυμιζοντας μου πως η γυμνια δεν ξιπαζεται πουθενα..
γυριζει αυθορμητο χαιρετισμο πηγαιο χαμογελο..
σαν φιλοι παιδικοι απο το χτες σαν σημερα γεννημενοι..
σαν αγνωστοι που δεν χρειαζεται να γνωριστουν
για να αγκαλιαστουν οι ψυχες και να κοινωνησουν..
γιατι τι αλλο ειναι η ζωη εκτος απο έρωτα;
εκαστη μια στιγμη κι ενα αντικρυσμα..
τιποτα και γι αυτο
...
περνουν μας το τραγουδουν κι ειναι παντου..
ανθρωποι τετοιοι πολλοι και εμεις οσο παμε αδειαζει λεμε
ο κοσμος..
μα ειδες αρκετους κι οσοι σε κοιταξαν σαν ανθρωπο δικο
πηγη βουνισια
αφου απο τα δαχτυλα σου τρεχουν μα του ενος χεριου..
και το αλλο σου να σου λεει επιφυλασσομαι
για εκεινους που ζωντανα δεν ειδες..
για τους περαστικους ακομη απ τον δρομο
απλοι κι αυτοι ολοι και δεν μετριουνται..
για τα χερια που χωραν ολον τον κοσμο
γιατι δεν λογαριαζονται χωρια
...
ανοιγουν μονα και δεν ξερεις
ποιο συρταρι θα ανοιξει πότε..
μονο οταν σε βρει μια εικονα οπως
στο διαβα στην περπατησια.. κι ολα μα ολα
μονο δεν ειναι για να περνανε
μα και να θυμιζουν ποσο ευκολα
ξεριζωνεται επαναληπτικα η ζωη απ τα ρηχα..
κι αυτο ποσο κακο μπορει να ειναι;
οταν δεν παρεμποδιζεται;
αφου την βλεπεις ρε ρημαδι.. προχωραει
