| |
Ένα δελφίνι στον αφρό
και πόσο είναι χαρωπό,
παίζει χορεύει κυνηγά,
το άνεμο που του γελά!
Και ένας γλάρος ψηλά
μέσα στα μάτια το κοιτά,
και χαίρεται για τη στιγμή,
που η πλάση δίνει στην ψυχή.
Τα κύματα τα αλμυρά
μαζί του γίνονται γλυκά,
και ο βυθός ο σκοτεινός
λίγο... του ζητά αυτός
Ανέμελες είναι οι φωνές
και τι αθώες οι ματιές
της πλάσης οι αληθινές
αλίμονο...αν χαθούν και αυτές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
