| |
Σηκώνει ένα φορτίο η νέα ζωή ,μα περνά
τη νυχτερίδα που μες στη ψυχή μου τριγυρνά
παραμερίζω στις πέτρες και τα βάτα
και την ακολουθώ,σήκω ψυχή μου περπάτα
Με γιούχα με σφυρίγματα και κνούτο
φτάνουν τα μεγάλα ονείρατα τα μυστικά τα ρίγη
Στου κόσμου το πανηγύρι τούτο
το ξεφάντωμα σα γαρούφαλλο ανοίγει,
ας ριχτούμε μες στη μεγάλη αγκαλιά
κι ας συνεχίσουμε μ'ανεμελιά
Κι αν με σφάζουν τα μαχαίρια των λαχτάρω
δεν φοβήθηκα δεν γύρεψα το χάρο
στο νού μου φώς στο βήμα μου μια στράτα
σεργιάνι μες στα βέλη τα κροκάτα
Αμέτρητες με φωνάζουν φωνές μακρυνές
απο χρώματα αγάπης με κτυπούν σταλαγματιές
εκείνες που δεν ξέρουν ξόρκια και γητιές
που τύλίγουν το κορμί μου μην το βρούν λαβωματιές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
