stixoi.info: Αθανασίες

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αθανασίες

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130539 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Αθανασίες

Καλησπέρα στιχοοικογένεια ! - ε -

Στης γειτονιάς μου το μικρό νεκροταφείο
Μαυροντυμένοι μπαινοβγαίνουν διαρκώς
Κι ενώ προσμένω κάποιο μπλε λεωφορείο
Πυκνό σκοτάδι εναλλάσσεται με φως...

Μες στην απόλυτη ετούτη ησυχία
Λιτούς ψιθύρους αφουγκράζομαι αμυδρά
Λες κι οι νεκροί απόψε βρήκαν ευκαιρία
Να μου μιλήσουν για της ζήσης τη χαρά...

Κι ενώ απόρριψη κι απόγνωση βιώνω
Γιατί συλλάβισα Αλήθειες που πονούν
"Μία Ζωή.. Μαρία.. - λένε - έχεις μόνο !
Αγάπη δίνουν.. όσοι ξέρουν ν' αγαπούν... "
...

Κανείς δεν φώναζε.. γαλήνια κι ωραία
- Σαν το Συμφέρον απουσίαζε εντελώς ! -
Με τους θανόντες.. ούζα ήπιαμε παρέα
Κι ο Χάρος έφυγε.. τρεκλίζοντας.. γυμνός !...

Κι απόψε έχασε μαζί μου το παιχνίδι
Ν' αναστηθούν.. ποιός το περίμενε.. νεκροί !
Κάθε ταφόπλακα να γίνει και σανίδι
Και να στηθούνε και τρικούβερτοι χοροί !!!...
...

Μα ήρθε στα πόδια μου.. άξαφνα.. ένα κορίτσι
Με άσπρο δέρμα.. με ολόχρυσα μαλλιά
"Πατέρα !".. φώναζε.. άδικα.. να την κρατήσει
Όταν μονάχη έπεσε - λέει - απ' τα σκαλιά...
...

Και ας τα δάκρυα κυλούσαν απ' τα μάτια
Και ας την κόρη μου θαρρούσα πως βαστώ
Είπα : " Κορίτσι μου.. στου Πόνου τα παλάτια
Σοφό Πατέρα θα σου βρω.. σαν τον Χριστό..."


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου

Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ 08-11-2019 @ 13:39	::yes.:: ::yes.::
Αγιοβλασιτης 08-11-2019 @ 16:32	..σαν όραμα μοιάζει Μαρία. . ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ 08-11-2019 @ 20:00	Μαρία καλή μου δεν ξέρω αν η ίδια γνωρίζεις τα γραμμένα από τα ζωγραφιστά σου χέρια, την ωραία ψυχή σου, θέλω να ξέρεις ότι διαβάζω τα γραπτά σου, αυτά τα διαμάντια ψυχής και σκέφτομαι----Ναι πολύ θα ήθελα να γνωρίσω την Μαρία. ::love.:: ::love.:: ::love.::
ΑΥΡΑ ΕΣΠΕΡΙΝΗ 09-11-2019 @ 09:12	Ασυνήθιστο και πολύ πολύ όμορφο!
ΑΥΡΑ ΕΣΠΕΡΙΝΗ 09-11-2019 @ 09:20	Μου θύμισε το θεατρικό "η μικρή μας πόλη" του Ουάιλντερ, τη σκηνή που το κορίτσι επιστρέφει σαν φάντασμα στο παρελθόν και βλέπει τους πάντες αλλά εκείνοι δε μπορούν να τη δουν...ούτε να την ακούσουν...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο