| |
Κόλλησε όλα τ’άλικα χείλη σου στα δικά μου
Νιώσε ανυπόμονα τη σάρκα του έρωτά μου
Μεθυσμένο αεικίνητο κεντρί
Στη γύμνια σου επάνω σε κάθε κόγχη και ρωγμή
Απ'το ηλιοψημένο σου κορμί
Δώσε μου γάλα και μέλι ,τη θεϊκή τροφή
Που κάνει να ανθίζουν τα ήσυχα ρυάκια
Ν’αστερώνουν ανταύγειες κι αυλάκια
Φλογισμένοι οι δεσμοί σου έχει λυθεί
Ακόντιο καρφώνει ,το σκοτάδι έχει νικηθεί
Σπάζει βαθιά σε χίλια αστέρια
Το φώς απογυμνώνει μ’ολόχρυσα τα χέρια
Σε πιάνω σε πίνω φάσμα δρομαίο
Σ’αρπάζω και σε παίρνω καλούπι κλοπιμαίο
Ο πόθος πιά φουντώνει,το αίμα διχασμένο βράζει
Τα μάτια και τις φλέβες ,τη γλώσσα,και τα σπλάχνα σφάζει
Έρωτα σε στήθη λάσια ,λάγνε ληστή
Έρωτα που φωτίζεις τα βήματα του ποιητή
Για πειθήνια φάσματα της φαντασίας
Που συμπληρώνουν άσελγα τα θαύματα της βουλιμίας
Όποιος σε γεύτηκε δεν συγκρατάει τον καλπασμό του
Αφηνιάζει,ορμάει κι αναγκάζει σ’ανακωχή τον θάνατό του
Κι εγείρονται τα νιάτα τα σκληρά από το κρίμα
Της ίδιας μας της σάρκας που σα φίδι αλλάζει ντύμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
