| |
Από μικρός στις καταιγίδες
Αλλάζαμε συνέχεια σφραγίδες...
Στο πρώτο μου δρόμο και γειτονιά
Όλη η παρέα μου διαμαρτυρονταν ειρηνικά
Ειχα μια φίλη κολλητή απ'τα παλια
Παιζαμε μαζί σαν παιδιά
Και λέγαμε θα μείνουμε φίλοι μέχρι τα γηρατειά
Κάποτε άλλαξαμε σπίτι και αυτά
Χαθήκαμε, μετά στα 15 τη βρήκα ξανά
Της έστειλα μυνημα όλα καλά
Μιας μέρας συζήτηση σταμάτησε ξαφνικα
Μετά δεν απαντούσε ποτέ της σε αυτά
Νομίζω, με έχει γράψει για τα καλά
Λυπάμαι, που έχει σβήσει τα πάντα
Δεν μπορώ να κάνω τπτ πια έχω κλείσει τα μάτια...
Σαμπρινα τη λέγανε άσχετο αλλά,
Δεν πειράζει τουλάχιστον έμαθα πως είναι καλά
Δεν το βλεπω γκομενικα,
Λυπαμαι που ξεχασε τα ματσάκια τα φιλικά...
Ήταν η μόνη μου φίλη μεσ'το σκοτάδι της γειτονιάς...
Η πρώτη μου επαφή με το απέναντι φύλλο και τα σχετικά...
Σίγουρα όχι τα πονηρά, είμασταν και οι 2 μικρά.
Παίζει βόλεϊ πια, δεν το' ξερά καν!
Προχωρήσε πια, δεν υπαρχω εκεί μέσα ούτε καν σε κουτιά
Οι αναμνήσεις μας έχουν καεί σαν χαρτιά...
Ήταν η πρώτη μου φίλη και με άφησε έτσι χαλαρά
Δεσμεύομαι να κάνω πίσω και να φύγω έτσι απαλά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
