| |
Το περιστέρι
Πήγα στην άκρη τ’ ουρανού και πήρα έν΄ αστέρι
το πήρα και σου το ‘στειλα με ένα περιστέρι
Του ‘πα και του παρήγγειλα να ‘ρθει να στο προσφέρει
και να του δώσεις μήνυμα να ‘ρθει να μου το φέρει
Και καρτερώ και καρτερώ το περιστέρι να ‘ρθει
μ’ αυτό ακόμα να φανεί φοβάμαι μην εχάθει
Το περιστέρι καρτερώ όπως τον ταχυδρόμο
φοβάμαι μην απόκαμε στου γυρισμού τον δρόμο
Και καρτερώ και καρτερώ το περιστέρι να ‘ρθει
μ’ αυτό ακόμα να φανεί φοβάμαι μην εχάθει
Και πως θα δω το μήνυμα και πως θα το διαβάζω
κάθομαι και σε σκέφτομαι και βαριαναστενάζω
Θα περιμένω σαν θα βγει απόψε το φεγγάρι
να του ζητήσω αγάπη μου κοντά του να με πάρει
Και να κοιτάξω από ψηλά τ’ ολόξανθα μαλλιά σου
και να με φέρει να βρεθώ μέσα στην αγκαλιά σου
Κι’ όταν μ’ αγγίξ’ αγάπη μου το άσπρο σου το χέρι
θα είσαι πάνω εις την γη το πιο λαμπρό Αστέρι!
Γιάννης Μαυρόγιαννος
Από την Ποιητική μου Συλλογή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
