| |
Ζητάει τις λέξεις να του πείς
και ας γνωρίζει δεν μπορείς
Εσύ όλα τα ξέρεις δεν ρωτάς
ότι κι αν έχεις δεν το εκτιμάς
Στάχυ που έψαχνε ουρανό
κι όμως τον άφησες σκυφτό
τι ψάχνεις τώρα να θερίσεις
Στάχυ που έψαχνε ουρανό
τον έδεσες με γόρδιο δεσμό
πριν να τον παρατήσεις
Χρονιά ολικής καταστροφής
λόγω μιας θεομηνίας ξαφνικής
Δεν σε νοιάζει τι κάνει δεν ρωτάς
παρακάτω προχωράς
Στάχυ που έψαχνε ουρανό
κι όμως τον άφησες σκυφτό
τι ψάχνεις τώρα να θερίσεις
Στάχυ που έψαχνε ουρανό
τον έδεσες με γόρδιο δεσμό
πριν να τον παρατήσεις
Μη με ξεχνάς
Αν ήσουν αέρας απλά μελαχροινός
ούτε θα σε ζητούσα
μα ήσουν ήλιος φτερωτός
και πως ν ακολουθούσα
Τώρα που ασήμιασε ο καιρός
σαν το παλιό μας το ξημέρωμα
τι θα μπορούσα να σου πώ εγώ μικρός
στα τόσα χρόνια μας που πέρασαν αγέρωχα
Σαν κρύσταλλα διάφανα αυτά που θέλω να σου πώ
μα είναι ίσως ακατάληπτα
πίσω να φέρω τον καιρό
θα το μπορούσα αν είχα κίνητρα κατάλληλα
Ποιός να το ξέρει αν μπορεί σαν ηχώ
κάτι καινούριο απο το χτές ίσως να ρθεί ν ανθίσει
δύο ψυχές να μιλούν στον ενικό
να λεν μη με ξεχνάς όσο κι αν μας κοστίσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
