| |
Δέντρο πέφτει τη νυχτιά,
μες στης σιωπής τη μοναξιά
κι αν κραυγάζει βροντερά,
ποιος το ακούει που πονά;
Είναι λένε μακριά
του οδυρμού του η φωνή
και δεν αγγίζει τα φώτα
και τη ματιά την τωρινή.
Μόνο τα μικρά πουλιά
που τους χαρίζει ζεστασιά
πετούν εκεί κοντά
και του κρατούν συντροφιά.
Δακρύζει 'κείνο τα κοιτά
κλείνει τα μάτια σιωπηλά,
και σαν στο άπειρο πετά
ανθίζει σαν την πασχαλιά'
και γίνεται πάλι ψηλό
πράσινο και χαρωπό,
και τραγουδά για τη χαρά,
για τα αθώα τα πουλιά,
του ουρανού την ομορφιά
που κουβαλούν με τα φτερά
ακόμη και στη σκοτεινιά'
έχουν καρδιά π' αγαπά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
