| |
καλή'ναι και κείνη η γής με το βαθύ κανάκι
όλου πρωτάκουσα το θρόισμα του φιδιού
κι έχτισα με την πέτρα της ένα μικρό σπιτάκι
με τα ίχνη της ψυχής της την όψη τ'ουρανού
καλή'ναι μερά και νύχτα που την λαχτοπατώ
ανάμεσα στον ώμο στο λαιμό και δε λυγίζει
πετάει φτερά και θέλει σε χώμα γιορτερό
απλοχωριά να τραγουδά και το χορό ν'αρχίζει
καλό'ναι και το νησί και να το πλησιάζω τόσο
που να φαίνονται στα πιο μακρυνά του οι φωτιές
το αίμα που ξεχύθηκε δε θα το ανταμώσω
τα πεύκα στον ανήφορο ισκιάζουν τις γραμμές
με ρούχα απλά ντυμένος περνώ στα χαμηλά
το δύσκολο δεν θα είναι ν'απλώσω τους αγκώνες
μα να σεργιανήσω στα φωσφορίζοντα νερά
να φτάσω μέχρι τη θάλασσα και τους ερειπιώνες
άιντε στο πανηγύρι έξω απο τα τείχη
στο φοινικόδασος γυρνάνε πίσω οι χριστιανοί
τη ζωή να τραγουδήσουν μαζεύτηκαν οι στίχοι
και σύ να λές χωρίς εσένα χαράμι η ζωή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
