| |
Εύκολα ποτέ δε μ’ ανοιγόσουν
Και στο πλάι μου, σπανίως θα κοιμόσουν
Πάντα ήσουν ένας άνθρωπος κλειστός
Προτιμούσες το σκοτάδι απ’ το φως
Δίχως επικοινωνία που βαδίζω
Και μια σχέση, με σιωπή πως τη στηρίζω;
Μες στα λόγια σου, οι λέξεις σου κρυφτό
Πες μου τι να καταλάβω απ’ αυτό;
Ξέρεις τι είναι
Όλη νύχτα με το κινητό στο χέρι
Μια απάντησή σου εγώ να περιμένω
Μα νυστάζω και ο ύπνος πια με παίρνει
Στο κρεβάτι, πάλι μόνος μου θα μένω
Ξέρεις τι είναι
Με λαχτάρα μες στο σπίτι να σε δω
Τρυφερά στην αγκαλιά μου να σε κλείσω
Να σου δείξω, να σου πω πως σ’ αγαπώ
Τα προβλήματα που υπάρχουνε να λύσω
Έλεγες πως ήμουν η ζωή σου
Μα ξεχνάω τη φωνή και τη μορφή σου
Απ’ τη μέρα που ‘χεις φύγει μακριά μου
Τώρα άδεια η ψυχή και η καρδιά μου
Δεν κατάλαβα τι σ’ έκανε να φύγεις
Και κοντά μου να μη θες άλλο να μείνεις
Μες στα λόγια σου, οι λέξεις σου κρυφτό
Πες μου τι να καταλάβω απ’ αυτό;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
