| |
Το τέλος είναι η αρχή, μετά το σκότος η αυγή, μετράμε, λογαριάζουμε, ζυγίζουμε κάθε στιγμή, δεν υπάρχει ο χρόνος είναι κατασκευή' κοιτάμε μελαγχολικά τις βαθιές χαρακιές, τα κίτρινα φύλλα τα φθινοπωρινά και ακούμε τον άνεμο που φεύγει μακριά και θέλουμε να ανάψουμε τη δική μας πυρκαγιά που θα μας συνοδεύει τις αξημέρωτες νύχτες, με το χορό και το τραγούδι της, την καλοκαιρινή δική μας ξαστεριά.
Σκεφτόμαστε όλα τα παλιά και ότι ίσως να είναι πια αργά, για τις ζωγραφιές που φτιάξαμε με ξένη μπογιά, για τα παπούτσια που φορέσαμε δικά μας δεν ήταν και αυτά, για τους τόσους ρόλους τις φορεσιές ηθοποιοί δεν είμαστε μα το απαιτούν οι ευθείες γραμμές.
Και σαν ακούμε στο πιάνο τη μουσική και έξω η συννεφιά είναι πυκνή, το φως που ζητούμε μας το δείχνει το φως η ψυχή που μας θυμίζει ότι το χθες το τώρα το τέλος είναι μόνο η αρχή, δεν υπάρχει ο χρόνος είναι μια κατασκευή...στην αλήθεια το φως μας δείχνει η ψυχή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
