| |
Αφήνω στη σιωπή μου τις αλήθειες,
και πέφτω στου ονείρου το κενό.
Οι σκέψεις μπερδεμένες σαν σελίδες,
χαμένες μες το άγνωστο παρόν.
Αδειάζω της ελπίδας τις σταγόνες,
στο κήπο της καρδιάς, που όλο διψά.
Τα πρέπει σαν κομμένες ανεμώνες,
στον άνεμο ο νους μου τα σκορπά.
Αφήνω στη σιωπή μου τις συνήθειες,
τα θέλω τρεμοπαίζουν σαν φωτιά.
Το γέλιο μου κλεισμένο σε κλεψύδρες,
ζητάνε λίγο φως παρηγοριάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
