| |
Δεν είναι ότι δεν γυρεψα , ψυχή να σου χαρίσω,
Και ότι δεν βγήκα στα ανοιχτά , του νου,για να σου βρω .
Είναι ο κόσμος μάτια μου , που με κρατάει πίσω.
Και μου σηκώνει σύνορα, που μοιάζουν με βουνό.
Η ελπίδα που μας πούλησαν, την πήραν σε ένα βράδυ,
Και εσύ μιλάς με τον Θεό, και με την ξαστεριά.
Οι γειτονιές μαραθηκαν, και πέσαν στο σκοτάδι,
Σαν γιασεμια που τα άφησαν , να ζήσουν στον χιονιά.
Και εμείς που χωριστηκαμε, αναρχική μου αγάπη.
Δεν βρήκαμε στεριά ανοιχτή,τα λάθη να χωρά.
Ένα ταξίδι στο όνειρο, μια βόλτα στο κρεβάτι.
Και ο κόσμος μας δωμάτιο, θαμμένο στα βαθιά.
Αν μαγαπας ,αν μαγαπας, καημούς μην ψάχνεις φως μου .
Δεν έχει ο κόσμος σύνορα , μόναχα δυο απάτες.
Εσύ να ζεις σαν δέσμιοια κι οι εγώ να ζω εντός σου.
Σαν ισοβιτες, με καρδιά.
Αιώνιοι μετανάστες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
