| |
Γραβιέρα , με τ'εφτάζυμο, αθόγαλο μ'απάκι
πάντα στο τεζιάκι μαζί με παπαδιά,
παπούλες με το λάδι ντως και το χοντρό αλάτσι ,
τσι νύχτες του χειμώνα ευφραίνουν την καρδιά....
Κι όπως βυθίζεται η ρακή μέσα στα σωθικά μας ,
λύνετ'η εμιλιά μας 'πο τ'άθωρα δεσμά
στο τεζιάκι βγάνουμε φίλε τα σώψυχα μας
κι άρα και που φουμάρουμε παράνομο μπασμά...
Και ο Αντρέας τα σοφά λόγια του Νηναντρέα,
απάνω στην παρέα να λέει με σπουδή
" Παρέες κάνετε σαφή , παιδί μου να γελάτε!
για να χτυπάει τση καρδιάς σαφή γλυκά η χορδή. "
Και ο Κωστής φυγόδικος πο τση πρεπιάςτο δίχτυ,
μες το γλυκό ξενύχτι πάλι φιλοσοφεί ,
γεμίζει πάντα πειρασμούς το νου τ'ακροατη του,
και στω χειλιών την πρίκα, γέλιο καλλιγραφεί.
Στα δαχτυλίδια του καπνού για κάτι που έχει γίνει
και την καρδιά δε 'φήνει ,να πάρει αναπνιά,
ώρες με μάθια κόκκινα τσ'αλήθειας να μιλούμε
κι ύστερα να γελούμε με χείλη βυσσινιά.
Επήγ' η ώρα δώδεκα τα φώτα κλείνει ο Γρίβας,
του καφενέ ο Αννίβας προ των πυλών καρσί,
στένεται αφού άνοιξε εικοσιδυό πασιέντζες,
καμία δεν του βγήκε, το ρίξε στο κρασί...
Φεύγουμε και βαδίζουμε πάλι στη μοναξιά μας ,
μ'ανάλαφρ' η καρδιά μας είναι 'πο τη ρακή ,
τσιμογελούμε μοναχοί στο δρόμο για το σπίτι ,
δραπέτες απ'του πόνου μας λίγο τη φυλακή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
