Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Πληγή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130384 Τραγούδια, 269363 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πληγή
 
Έχω στην καρδιά μου μία πληγή...
που υγρορροεί αίμα και δάκρυ.
Λύση δεν υπάρχει ούτε άκρη...
ούτε λησμονιά και διαφυγή.

Χρόνια τώρα μένει ανοιχτή...
και δε λέει να γειάνει και να
κλείσει.
Μοιάζει να'ναι η μοιραία λύση...
σε μιά μακροχρόνια ειρκτή.

Είναι η δική σου η πληγή...
π'ανοιξε τη μέρα που' χεις φύγει.
Της σιωπής ο βρόχος με τυλίγει...
και της μοναξιάς μου η κραυγή.

Ξέρω οτι φταίξαμε κι δυό...
πιο πολύ εγώ κι εσύ πιο λίγο.
Τον ιστό του πάθους ξετυλίγω...
στης καρδιάς το μαύρο χειμαδιό.

Νοσταλγώ κοντά σου να βρεθώ...
όμως δεν τολμώ να στο ζητήσω.
Στον καημό της έγνοιας σου θα ζήσω...
μέχρι απ' την πληγή σου να χαθώ.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
felicità
23-01-2020 @ 02:42
Πολύ όμορφο ::yes.::
Σεβη καστορια
23-01-2020 @ 06:34
::rock.:: Φοβερό της σιωπής ο βρόγχος με τυλίγει Μ άγγιξε
ΛΥΔΙΑ_Θ
23-01-2020 @ 06:45

Είναι η δική σου η πληγή...
π'ανοιξε τη μέρα που' χεις φύγει.
Της σιωπής ο βρόχος με τυλίγει...
και της μοναξιάς μου η κραυγή.

Ξέρω οτι φταίξαμε κι δυό...
πιο πολύ εγώ κι εσύ πιο λίγο.
Τον ιστό του πάθους ξετυλίγω...
στης καρδιάς το μαύρο χειμαδιό.

Αγγιγμα ψυχής !!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
23-01-2020 @ 08:50
Αχ!! έρωτα!! το λένε αυτό, αυτόν τον μπαγάσα που μας πεθαίνει και την ίδια στιγμή μας ανασταίνει, καλημέρα Αναστάση. ::love.:: ::love.:: ::love.::
liontari73
23-01-2020 @ 10:04
::rock.::
**Ηώς**
23-01-2020 @ 11:09
έξοχο! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
CHЯISTOS P
23-01-2020 @ 11:12
Εξαιρετικό και απολογητικό !
Γιώργος Καλ-Ελ
23-01-2020 @ 13:13
Νοσταλγώ κοντά σου να βρεθώ...
όμως δεν τολμώ να στο ζητήσω.
Στον καημό της έγνοιας σου θα ζήσω...
μέχρι απ' την πληγή σου να χαθώ.
DREAMER1983
23-01-2020 @ 13:45
::rock.:: ::rock.::
φραγκοσυριανος
23-01-2020 @ 17:20
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Μάϊκ Χίτζ
23-01-2020 @ 20:45
Μπράβο Αναστάσιε !!!
Ωραιότατο !!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Νέτα-σκέτα
23-01-2020 @ 21:55
και οι δύο για τα μπάζα και περισσότερο ο άγιος Ονούφριος
::laugh.::
Αγιοβλασιτης
23-01-2020 @ 23:22
Για ΝΕΤΑ..
...ακατανόμαστε...
Μου ελυσες την απορια..
Πριν απο λίγο με... τρώγανε!!!
Ηταν που μ' εσχολιασες.
Αγιοβλασιτης
23-01-2020 @ 23:27
Ζητω συγνωμη απο τα εκλεκτα μελη του σάιτ,
για τη γλωσσα που χρησιμοποιησα προηγουμένως.
Ομως αυτος ...μονο αυτη καταλαβαινει..
Μπόσινας Νίκος
24-01-2020 @ 19:27
Εξαίσιο κι υπέροχο!!!
φραγκοσυριανος
25-01-2020 @ 18:12
::up.:: ::up.:: ::up.::
φραγκοσυριανος
28-01-2020 @ 20:50
::up.::
zari.kardias
30-01-2020 @ 02:46
Λύση δεν υπάρχει ούτε άκρη...
ούτε λησμονιά και διαφυγή.
Πανέμορφη γραφή!!!::yes.:: ::up.::
Της σιωπής ο βρόχος με τυλίγει...
και της μοναξιάς μου η κραυγή.
::theos.::
Euler2
09-02-2020 @ 21:01
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
-Ειρήνη-
12-02-2020 @ 08:28
Πολύ έντονο, Αγιοβλασίτη, μια αγάπη που αγγίζει τα όρια του απόλυτου. Αλλά και τόσος πόνος...τη μετατρέπει σε κατάρα, από πηγή ζωής σε πληγή θανάτου.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο