| |
Όνειρο ανέτειλε ψηλά και άστραψε στου φεγγαριού την χρυσοκέντητη ματιά και έγινε σπίθα πυρκαγιά, τραγούδι του ανέμου της χαράς, της άνοιξης της υπέρτατης ευωδιάς και ρίγος που μαζί του ηθελημένα ξενυχτάς...γιατί αυτό μη ρωτάς, είναι το μόνο αληθινό που εσύ κρατάς, έρωτας είναι και Νοτιάς, όχι χειμώνας και χιονιάς.
Άσε το χρόνο να κυλά μες στη δική του μυρωδιά και η φθορά η φθινοπωρινή που κιτρινίζει κάθε στιγμή μαζί του δεν μπορεί να ζει...χάνεται σβήνει με ένα φιλί.
Και αν το φεγγάρι δεν υπάρχει πια και χρυσή δεν είχε τη ματιά, έζησες για μια φορά μες στη φωτιά την πυρκαγιά που το αιώνιο έχει στην καρδιά και μονάχα εμπρός προχωρά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
