| |
Άστρο της ήσυχης βραδιάς
γιατί θλιμμένα με κοιτάς,
γιατί το χρώμα σου το λευκό,
έχει αγκαλιάσει το γκριζωπό;
Κι αν μεγάλο βάρος βαστάς,
αιώνιο Είσαι πώς πονάς;
Στο φως σου το λαμπερό
πληγή δεν αντέχω να δω.
Αν Συ που είσαι οδηγός
φάρος τον ονείρων αγνός,
χαθείς μες στο μελαγχολικό,
πώς θα βρω τον προορισμό;
Άκου του έρωτα τη μουσική'
κοίτα του φεγγαριού τη μορφή'
χόρεψε μαζί του ως την αυγή'
δρόσισε την ψυχή μου...στο ζητεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
