| |
Σ' ένα βαγόνι με παράθυρα σπασμένα
Κρύος αέρας με χτυπάει σα γροθιά
Κι ένας αλήτης με τα δόντια μαυρισμένα
Σκίζει τα ρούχα μου στην κάθε του ματιά...
Κοίτα πως βρέθηκα μονάχη να γυρίζω
Μα να μην θέλω πια να φτάσω πουθενά
Το εισιτήριο με τρέμουλο τσακίζω
Κι ένας σακάτης το χαμό μου τραγουδά...
Δίπλα μου κάθεται ανέμελη μια νέα
Με άσπρη γούνα και μετάξι στα μαλλιά
Αυτό θα ήθελε η μάνα μου για μένα
Μια καθωσπρέπει παντρεμένη με παιδιά...
Μα χαραμίζω τη ζωή μου μες στα τραίνα
Και σε σταθμούς που πάντα μπάζουνε βροχή
Κι αν σταματήσει η πορεία τους σε μένα
Βάζω μπροστά με τη δική μου μηχανή...
Και μη νομίζετε πως λέω παραμύθια
Μισή αλήθεια σ' ό,τι ζω..είναι αρκετή
Και μην ρωτήσετε αν ζήτησα βοήθεια
...Ντρέπονται εκείνοι που με γνώρισαν γυμνή!!!...
9/1/2005
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
