| |
γαμιεται ολακερη γη
και δεν ζηταει
ρέστα
θα τα παρει ολα μαζι της
καθως μπορει
ακομη -θα πει- δεν σε γαμησα
γιατι παντα και τωρα με βίάζεις
κι εχω τα ματια ενος μονο βασιλειου
του παιδικου του ζωικου του φυτικου
δες το σαν τον διαμελισμενο χρονο σου
σωμα σου..
που κοιτας καθε τωρα το χτες και τ' αυριο
και βλεπεις ακομη, μονο σε κοιταει
χρυση καρδια ψυχη δινει
απο τον χρονο που δεν εχει..
σαν μονο δεν εχεις χρονο καρτερας
μα σαν μονος πανω σε γκριζα γη
τον οργασμο σου διχως ψεμα δινεις
αχρειαστη διχως ψεμα η αληθεια
και πως καπως αλλιως ν' ανθισει;
βαθια η πληγη στην πηγη μ' αχυρο δεν αλλαζει
αλλο το σκοταδι κι αλλο το καρβουνο..
και περιμενω πληρωμη -τωρα ακομη βαστω
ως ο χρονος να'ναι ολος δικος μου μην εκραγω-
εναν οργασμο αβυσσαλεο γλυκο αγριο
το εγκεφαλικο σου, το συγκορμο ξυπνημα..
και να φανταστεις - μπορεις; -
δεν εχω την αναγκη σου
πατοκορφα με ψυχη
στον χρονο που δεν υπαρχει
μονο αμεριμνα με βια καμια
-μπορεις να γαμηθεις λαθος μου-
να μπορεις, μαζι μου, να σαι.
[align=center]η φυση [I]σου
[align=center][I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
