Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ήταν φανερό πως δεν με ήθελες πια…
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ήταν φανερό πως δεν με ήθελες πια…
 Καλημέρα.
 
Σε κοίταξα σαστισμένος καθώς τράβηξες το χέρι σου απ΄το δικό μου…
Kάτι πήγες να πεις…
Προσπάθησες να δικαιολογηθείς…
Αλλά χωρίς επιτυχία…
Με ολοφάνερη αμηχανία…
Γιατί με το βλέμμα σου προκαλούσες
εντελώς αντίθετη εντύπωση από αυτή που φιλοδοξούσες…
[B]Ήταν φανερό πως δεν με ήθελες πια…[/B]

Βγήκα έξω στην αυλή…
Κοίταξα τον γκρίζο ουρανό…
Δεν προμήνυε καμιά αισιοδοξία για το μέλλον…
Λες και όλη η γνωριμία μας
να είχε οδηγήσει σ΄ εκείνη τη μοναδική στιγμή…
Που σήμαινε το τέλος της ελκυστικής πλευράς της ιστορίας μας…

Όμως δεν σκόπευα να δέσω την πίκρα μου κομπολόι
ούτε να χάσω το κέφι μου και να έχω ως μόνη μου παρηγοριά
την επιστροφή στο παρελθόν…
Αυτό μου έλειπε…

Το βράδυ, φόρεσα ένα καπέλο
ντύθηκα σαν καρνάβαλος (αφού είχε αρχίσει και το Τριώδιο…)
και ξεπόρτισα…
Επέστρεψα το πρωί με δυο μαϊμούδες
ξεκαρδισμένος στα γέλια…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Χιουμοριστικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Μάϊκ Χίτζ
09-02-2020 @ 08:59
https://www.youtube.com/watch?v=-8l3ntDR_lI
Αγιοβλασιτης
09-02-2020 @ 13:39
..τη συνέχεια θέλουμε Μάικ..
..με τις Μαϊμούδες..
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia
09-02-2020 @ 18:10
ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΜΑΙΚ
ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.....

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑ........... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Μάϊκ Χίτζ
10-02-2020 @ 02:55
Σας ευχαριστώ πολύ !!!
::love.::
Celestia
10-02-2020 @ 05:23
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
-Ειρήνη-
10-02-2020 @ 07:53
Ωραία ιστορία, Μάικ. Ο χωρισμός, το πρώτο σοκ και η άρνηση του πόνου. Περιγράφεις πολύ ζωντανά τον ήρωά σου, σα να τον παρακολουθείς με μια κάμερα και μ' αυτή να βλέπεις μέσα κι έξω του. Και μετά; Αφού γλέντησε όλη νύχτα; Ίσως να έγινε κάπως έτσι:
"...δε θυμάμαι πώς βρέθηκα στο κρεβάτι μου...
ούτε ούτε τι έκαναν οι μαϊμουδίτσες που με συνόδευαν.
Ώρες αργότερα, όταν ξύπνησα,
μέσα απ' την ομίχλη του θολωμένου μου μυαλού
το δικό σου πρόσωπο είδα..."
Επειδή δε φτάνει μόνο μια νύχτα κραιπάλης για να ξεπεράσει κανείς μια σχέση σαν αυτή που περιγράφεις στο πρώτο μέρος του ποιήματός σου.
Μάϊκ Χίτζ
14-02-2020 @ 02:55
Ειρήνη Σ΄ ευχαριστώ πολύ για το εκτενές σχόλιο !!!
Celestia επίσης Σ΄ ευχαριστώ !!!
::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο