| |
Είσαι των πόνων μου πηγή
και μιαν αγιάτρευτη πληγή
αναστενάζω και πονώ
με τους καημούς ένα βουνό.
Κι αντί για σένα στο πλευρό
θαρρώ πως έχω ένα σταυρό.
Τρέχουν δάκρυα βροχή
κι έχω ομίχλη στην ψυχή
ντέρτι μού’ γινες πικρό
σ’ ένα σώμα πια νεκρό
που ποθεί τα χάδια σου.
Και το ρίχνω στο πιοτό
μήπως λίγο ξεχαστώ
και να βγάλω απ’ το μυαλό
σένα πάθος μου τρελό
ξάγρυπνος στα βράδια μου.
Σκληρή, που να με λυπηθείς
και σαν ζητιάνο μ’ απωθείς
να μη γευτώ μία στιγμή
το τορνευτό σου το κορμί.
Κι αντί για σένα συντροφιά
έχω της σταύρωσης καρφιά.
Τρέχουν δάκρυα βροχή
κι έχω ομίχλη στην ψυχή
ντέρτι μού’ γινες πικρό
σ’ ένα σώμα πια νεκρό
που ποθεί τα χάδια σου.
Και το ρίχνω στο πιοτό
μήπως λίγο ξεχαστώ
και να βγάλω απ’ το μυαλό
σένα πάθος μου τρελό
ξάγρυπνος στα βράδια μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
