| |
Σκιά μου εσύ, τρυφερή
πυγολαμπίδα του σκοταδιού μου, μαγεία•
ακούς την μελωδία της δικής μου ψυχής,
με νιώθεις, με ακουμπάς, με γυροφέρνεις
Την φοβισμένη μου ψυχή ηρεμείς
από τα άγρια κύματα της θάλασσας
που ακουμπάς.
Νιώθω να σ’ αγκαλιάζω,
να σε σφίγγω, να σ’ αισθάνομαι.
Να χορεύω μαζί σου,
να σου δίνω φιλί•
κι αν στο σκοτάδι έξω έχει κρύο,
εσύ με ζεσταίνεις
μ’ ένα απλό χάδι στιγμής.
Μουσική της ψυχής μου, -έχεις γίνει,
που ηχεί γλυκά, μελωδικά,
την καρδιά μου γεμίζεις.
Μ’ ακούς, με διαβάζεις,
σαν ξωτικό αερικό με χαϊδεύεις,
-γλυκά.
Υπομένεις, αφουγκράζεσαι•
το ξέρω πως μ’ αγαπάς,
σ’ αγαπώ και το γνωρίζεις.
Γλυκά με κοιτάς.
Αγγίζω ψυχή, ψάχνω για σώμα,
σφίγγω τα χέρια, πιάνω αέρα.
Χορεύω κι ας έχει βροχή•
μουσκεύω, πέφτω, φωνάζω
και μετά σιγή… Σκιά μου εσύ…
ΒΣ
@ΠΣ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
