| |
Απιθωμένα στο μεγαλόπρεπο τραπέζι
τα ενθύμια σε διάταξη αυταρέσκειας,
σαρκάζοντα και χάσκοντα κενόδοξα
και πίσω, στον καθρέφτη, αντεστραμμένα
των ονείρων τα είδωλα, σκιασμένα
στο ομιχλώδες φως της ψευδαίσθησης.
Κάπου παράπεσε ένας κρίκος
και χωρίστηκαν οι λέξεις απ' των λίθων
την έπαρση ή μήπως το αντίστροφο;
Ο Χρόνος χρονοτριβεί αποκαμωμένος
απ' το βάρος της ευθύνης, αβοήθητος,
αδυσώπητος Ιανός σε ατέρμονη πλεύση.
Και τώρα στέκομαι και μαζεύω τον απόηχο
από εκείνες τις φιλοσοφικές πέτρες
που δεν έχτισαν τίποτα, παρά μόνο
επιχρύσωσαν της λήθης την ζοφερή νοτιά.
Από εκείνη την όμορφη θάλασσα
που δεν μας ταξίδεψε ποτέ στα διάφανα
λιμάνια της νιότης κι εκείνες τις μοναχικές
κορυφές που δεν κατάφεραν ν' αντικρίσουν
τον Ήλιο πνιγμένες από τα πανύψηλα
τείχη των Κυκλώπων και των Ερινύων την ψευτιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
