| |
Της είπα πώς την αγαπώ
Δυο χρόνια στον ίδιο σταθμό
Τα τρένα σφυρίζουν περνούν
Φίλοι γνωστοί για μας ρωτούν.
Δεν είναι νομίζεις λάθος
να ζεις μόνο μέσα στο πάθος’
μα ξεχνάς εκείνες τις στιγμές...
συνήθειες απλές καθημερινές.
Φεύγουν οι μέρες μπροστά
δεν θέλουν να μείνουν εκεί
που τίποτα πια δεν γυρνά,
μόνο αγκαλιές και φιλιά.
Είναι νομίζω πια καιρός
Να πάμε μια βόλτα μαζί
να βρούμε τι θέλει η ζωή
το τώρα δεν μου αρκεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
