Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Εμένα να με κλάψετε
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130386 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εμένα να με κλάψετε
 

ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΜΕ ΚΛΑΨΕΤΕ

Κάτω από το πλατάνι,
εις τον καφενέ τ' Αργύρη,
εγινόνταν, κάθε χρόνο,
του χωριού το πανηγύρι.

Τον χορό άνοιγε πάντα
ο Σταμάτης του Λευτέρη.
Στα τσαλίμια και στα κόλπα
είχε γίνει, πια, ξεφτέρι.

Εις το σπίτι του Λευτέρη,
που 'χε του χωριού το μύλο,
ήτανε παραδουλεύτρα,
η καημένη η Κοντύλω.
.......................
- Εμένα να με κλάψετε
και να με λυπηθείτε,
[ είπ' ο Σταμάτης στα βιολιά,
και σήκωσε το χέρι],
με την αγάπη πού μπλεξα
τούτο το καλοκαίρι.
[ Εξεκινήσαν τα βιολιά,
κι άρχισε να χορεύει.]

Όλοι τα 'χανε χαμένα.
Λέγαν. -Τι αποκοτιά!
Δεν καθόντανε στ' αυγά του;
Να χορέψει την Ιτιά.

Μερικοί εψιθυρίζαν':
- Ποιος να ξέρει τι θα φέξει!
Είν' η προσβολή μεγάλη,
ο Αντώνης δεν θ' αντέξει.

Δεν επέρασαν δυο ώρες,
κι όλο το χωριό παγώνει.
Μέσα στη νύχτα μια στριγκιά.
-Ωχ,..Τι μού 'καμες, Αντώνη.

Σταματήσαν τα βιολιά.
Φεύγανε, όλοι ,τρεχάτοι,
κι έλεγαν ότι το σφάλμα
ήταν, όλο, του Σταμάτη.

- Κάντε πίσω τα παιδιά.
Είν' ασέληνο το βράδυ,
κι ήμουν, πλέον, μακριά,
όταν φέρανε φανάρι.

Εγιν' όμως το κακό,
εις το σπίτι μου πιο κάτω,
κι ήρθαν,όλοι, το πρωί,
και σχολιάζαν το μαντάτο:

Εδώ φύλαγ' ο Αντώνης.
Καρτερούσε να προβάλλει.
Τού 'δωσε με το τσεκούρι
και του πήρε...το κεφάλι.

Ήταν τόση η μανία,
που πατάχθηκε δυο μέτρα!
Σπαρταρούσ' εδώ, το σώμα,
το κεφάλ', εκεί, στη πέτρα.
.........................
Η Κοντύλω, η καημένη,
πού ν' αντέξει τέτοια μπόρα.
Έφυγε απ' το χωριό.
Πήγε, έλεγαν, στη χώρα.

Το αδέρφι της Κοντύλως,
-ποιος, εμίλησε,για φόνο;-
ήταν έγκλημα τιμής,
και δικάστηκ',..ένα χρόνο!
..................
Ήρθε μετά η κατοχή.
Αντάρτες, πείνα,..δράμα.
Καθ' ένας κι ένα πρόβλημα.
Ξεχάστηκε το πράμα.
........................
Επεράσαν κάποια χρόνια.
Τουρισμό κι εγώ να κάμω,
πήγα, στο χωριό, να 'δώ,
τον "χωριάτικο το γάμο".

- Και ,ποιος είναι,ο λεβέντης,
ο γαμπρός,πάνω ..στο άτι;
- Χωριανός και δεν γνωρίζεις,
της Κοντύλως, το Σταμάτη;

Λείπω, τώρα, τόσα χρόνια,
πού να ξέρω, θειά Σταυρούλα.
Και η νύφη;-Ωχ, παιδί μου,..
τ' σχωρεμένου,..ανιψούλα


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
CHЯISTOS P
23-02-2020 @ 01:06
Τί "ιστορίας" είσαι βρε αδερφέ μου !... παραιτούμαι !
Μαυρομουστάκης
23-02-2020 @ 01:26
::theos.:: ::theos.:: ::theos.
ΜΠΡΑΒΟ!
**Ηώς**
23-02-2020 @ 10:18
::rock.:: ::theos.:: ::theos.::
'γω δεν παραιτούμαι μελετώ το Πνεύμα σου ΕΛΠΗΝΩΡ
Α Ν Ε Π Α Ν Α Λ Η Π Τ Ο Σ!
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
23-02-2020 @ 10:39
Για CHRISTOS
..........................
Μέγα του stixoi ποιητή,
παραίτηση αποδεκτή.
::hug.::
Αγιοβλασιτης
23-02-2020 @ 11:36
...εμμετρο θρίλερ ... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Μπόσινας Νίκος
23-02-2020 @ 13:17
Πολύ έξυπνο!
ακριτας
23-02-2020 @ 15:11
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Antonia
23-02-2020 @ 17:30
από φαντασία σχίζεις!!! Εξαιρετικό!!!
AF1953
24-02-2020 @ 13:02
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο