| |
Αθώος ουρανός, των άστρων ο ποταμός, κατάλευκος αγνός, σαν χάδι τρυφερός, σαν το φιλί γλυκός... και πόσο μαγικός! Σαν τις νύχτες περπατάς, στο δρόμο σιωπηλός και νιώθεις μοναχός εκεί ψηλά κοιτάς και χάνεσαι μεμιάς... στη δική του αγκαλιά και νιώθεις ζεστασιά και ανοίγεις τα φτερά και γίνεσαι πουλί και φεύγεις μακριά με άσπρα λευκά πανιά' στων άστρων τον ποταμό θα 'βρεις τη σιγαλιά και της ψυχή σου την κρυφή ματιά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
