| |
Όταν ο άγγελος απάτησε
Στην Ν. Ιβανόβα
Δεν ταπεινώνομαι μπροστά σου,
Ούτε τα χαιρετίσματα, και ούτε οι σπαραγμοί.
Δε με εξουσιάζουν πια τα σιροπιαστά σου,
Και είμαστε ξένοι, απ’ αυτή τη στιγμή.
Δεν κατανόησες πως την ελευθερία,
Δεν παραδίνω για των παθών μου την ακράτεια.
Ανάξια θυσίασα του χρόνου την καλοκαιρία
Για το χαμόγελό σου και τα μάτια.
Ίσως επί πολύ καιρό,
Έβλεπα μόνο τα υπέρ και όχι τα κατά,
Και μίσησα τον κόσμο τον λαμπρό
Για να σε αγαπήσω πιο δυνατά.
Ποιος ξέρει, ίσως εκείνες τις στιγμές σαγήνευσης,
Όταν δίπλα στα πόδια σου με εγκατέστησες,
Εγώ αφαιρούσα από την θεία έμπνευση.
Εσύ με τι, την αντικατέστησες;
Ίσως με σκέψη θεϊκή,
Ή με του πνεύματος τη δύναμη και φαντασία,
Θα έδινα στον κόσμο δωρεά εξαιρετική,
Κι εκείνος θα μου έδινε αθανασία.
Γιατί μου υποσχέθηκες με τόση ηδυπάθεια και ιαχή,
Ότι θα αντικαταστήσεις το στέμμα, τα επαινετά
Γιατί δεν ήσουν στην αρχή,
Αυτή που έγινες μετά!
Είμαι περήφανος, συγνώμη!
Να αγαπάς κάποιον άλλον, που είναι πράος,
Και δεν γνωρίζει τις γυναίκες, ακόμη.
Εγώ δεν πρόκειται να γίνω σκλάβος.
Στα ξένα όρη, κατ’ απ’ του νότου τα ουράνια,
Εγώ θα φύγω μάλλον.
Ήπιαμε μαζί πολύ σαμπάνια,
Για να ξεχάσουμε ο ένας τον άλλον.
Από τώρα, ο στόχος μου η ηδονή,
Και για το πάθος μου θα ορκίζομαι σε όλες,
Θα είμαι γελαστός σε όλες,
Και για κανέναν δε θα κλάψω ώρες.
Θ’ αρχίσω να ξεγελάσω, και βοηθός μου ο σατανάς,
Το φύλο το θηλυκό, που με τραυμάτισε.
Μπορείς μετά γυναίκα ν’ εκτιμάς,
Όταν, ο άγγελος σ’ απάτησε;
Έτοιμος ήμουν να δέχομαι το βάσανο,
Μ’ όλο τον κόσμο πρόθυμος να πολεμήσω,
Και το χεράκι σου το απαλό,
Ανόητος! περίσσια φορά να φιλήσω!
Αφού δε γνώριζα για την απάτη σου την ιταμή,
Σου χάριζα το σθένος της ψυχής μου, το ευγενικό.
Γνώριζες τέτοιας ψυχής την τιμή;
Εσύ γνώριζες! Εσένα δε γνώριζα, εγώ!
Μιχαήλ Λέρμοντοφ
Μετάφραση Γ. Σοϊλεμεζίδης
1832 (26.01.20)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
