| |
Οι κόσμοι που τις νύχτες ονειρεύομαι
πατρίδα μου φανταχτερή στην απεραντοσύνη
την βλέπω μου γελάει και μαγεύομαι
μου μιλάει κι ακούω τη γαλήνη
Ζεί και τρανεύει κι ανθίζει αρχοντική
στη ζωή μου μέσα αθάνατη αρμενίζει
στην τρικυμία μου δίδυμη αδερφή
αγάπη στην απανεμιά που κυματίζει
Σα φυλαχτό μου σε κρατώ παντοτινέ καημέ
πεθαίνω κι ανασταίνομαι μαζί σου
μα δεν σβήνει για σένα η αγάπη μου ουρανέ
δεν σβηνει η μνήμη στην άκρη της αβύσσου
Σε ονόμασα γυναίκα μου κι αγάπη γλυκειά
και πήρα απ'τα μυστήρια μάτια σου το φώς
σε είπα ζωή μου πνοή του λυτρωμού βαθιά
κι έγινε ο δρομος μου ξανά δρόμος ανοιχτός
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
