| |
Απολογούμαι,
για τις ώρες που υπήρξα
δειλός,
που δεν άπλωσα
το χέρι,
προς τον ανήμπορο,
προς τον φίλο,
προς τον ξεχασμένο,
προς τον ανώνυμο.
Απολογούμαι
για τις κενές ώρες,
που δεν αναζήτησα
την δική μου αλήθεια,
το δικό μου ψέμα,
που κράτησα τα μάτια
κλειστά,
τα χείλη κλειστά,
την σκέψη άνυδρη.
Απολογούμαι
για τον λόγο,
που άργησε να φανεί,
που αργοπέθαινε,
ή ετοιμαζόταν να γεννηθεί
και κανείς
δεν μπήκε στον κόπο
να μας εξηγήσει
την διαφορά.
Απολογούμαι,
για σένα
και για μένα,
στο αιώνιο μονοπάτι,
καθώς η άνοιξη έλουζε
την καρδιά μας
κι εμείς δεν είχαμε χρόνο,
να σταθούμε στην άκρη,
μαγεμένοι για λίγο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
