Μάϊκ Χίτζ
09-03-2020 @ 09:48 | https://www.youtube.com/watch?v=tp_gw0u5jEo | |
Γιάννης Κατράκης
09-03-2020 @ 13:40 | Είχε κρυώσει η καρδιά μου
αφού είχα πάψει να σε βλέπω στα όνειρά μου.
Πολύ όμορφο Mike
Καλή βδομάδα
::theos.:: ::rock.:: ::theos.:: | |
vasilis g.
09-03-2020 @ 14:14 | Επαψες να την βλέπεις στα όνειρα σου...!!!
πολύ όμορφο...!!!!
::up.:: ::up.:: ::rol.:: | |
iokasth
09-03-2020 @ 15:06 | Δεν ξέρω τι έβαζες στον νου σου
κι άκουγες μόνο την ηχώ του πανικού σου.
Έθρεψες τον υστερισμό σου
με αίμα και δάκρυα απ΄ τον εγωισμό σου.
και το ωραιο φινάλε σου.!!
Είχε κρυώσει η καρδιά μου
αφού είχα πάψει να σε βλέπω στα όνειρά μου.
Προς Θεου, δεν απέρριψα το υπόλοιπο ποίημα .
Ειναι εξ ίσου ω ρ α ι ο.!!
Απλως, στα ποιήματα κάποιοι στίχοι του μας αγγίζουν περισσότερο,
και..γράφουν μέσα μας..
ΝεφΕλλη.
| |
Μάϊκ Χίτζ
09-03-2020 @ 15:57 | Νεφέλη μου, σ'ευχαριστώ
μέσα από την καρδιά μου
για τα όμορφα σου σχόλια
που κάνεις στα γραπτά μου.
::kiss.:: ::love.:: ::kiss.:: | |
Μάϊκ Χίτζ
09-03-2020 @ 15:58 | Γιάννη, Βασίλη και εσάς
ευχαριστώ ομοίως
για τα καλά τα λόγια σας
απ' τα οποία ιδίως
προκύπτει με σαφήνεια
κάτι και ξεχωρίζει:
Η ευγένεια σας είν' αυτό
που σας χαρακτηρίζει.
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
Αγιοβλασιτης
09-03-2020 @ 17:58 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
zari.kardias
10-03-2020 @ 03:02 | Δεν ξέρω τι έβαζες στον νου σου
κι άκουγες μόνο την ηχώ του πανικού σου...
Έξοχο!!! ::yes.:: ::up.::
(Πολύ όμορφα γραμμένες οι σκέψεις-παρενθέσεις ::theos.:: )
...(γεμάτα ανέκφραστη ζωή)... | |
-Ειρήνη-
10-03-2020 @ 07:59 | Έξοχο, Μάικ! Καταρχάς να τονίσω την τεχνική σου που συνίσταται στο ότι το ποίημα μπορεί να σταθεί αυτόνομο και αυτοτελές χωρίς τις παρανθέσεις και νοηματικά και στιχουργικά, εννοώ χωρίς να χαλάει η ομοιοκατηληξία:
Η τελευταία μου εικόνα από σένα
ήταν τα μάτια σου.
Είχε έρθει η ώρα, μου ΄χες πει, για να μαζέψεις
πια, τα κομμάτια σου.
Δεν ξέρω τι έβαζες στον νου σου
κι άκουγες μόνο την ηχώ του πανικού σου.
Φτεροκοπούσε σαν πουλί όμως η καρδιά μου
που ερωτευθήκαμε.
Πέρασαν χρόνια από τότε που ΄χες φύγει
κι εμείς χαθήκαμε.
Έθρεψες τον υστερισμό σου
με αίμα και δάκρυα απ΄ τον εγωισμό σου.
Γύρισες πίσω μια βραδιά, μετανιωμένη
καλοπροαίρετα.
Πήγες να πεις ότι ήσουν δικαιολογημένη
έτσι αυθαίρετα.
Είχε κρυώσει η καρδιά μου
αφού είχα πάψει να σε βλέπω στα όνειρά μου.
Οι διεκρινιστικές παρενθέσεις το κάνουν πιο ζωντανό, είναι σαν τις πινελιές που δημιουργούν τις φωτοσκιάσεις στους πίνακες. "ανέκφραστη ζωή": τέλεια έκφραση, δείχνει πόσο αποφασισμένη είναι να φύγει και συγκρατεί όσα νιώθει τόσο όσο μέχρι να βρεθεί μακριά του. Ποιος ξέρει γιατί τον φοβάται τόσο... κι αυτός την αφήνει ελεύθερη... κι όταν πια ξαναγυρνάει, αυτός δεν είναι πια εκεί. Την είδα την αντίθεση: στην αρχή αυτή φεύγει μακριά από το σημείο όπου στέκεται εκείνος ενώ στο τέλος, όταν αυτή ξαναγυρνάει στο σημείο όπου εκείνος στεκόταν, αυτός έχει φύγει στην αντίθετη κατεύθυνση και έτσι δεν ξανασυναντιούνται ποτέ. Κρίμα, αν την είχε ρωτήσει, αν της είχε ζητήσει εξηγήσεις, αν είχε προσπαθήσει να διώξει τον πανικό της, τότε ίσως τα πράγματα να είχαν ελεξιχθεί διαφορετικά... αλλά ο εγωισμός και των δύο σκότωσε την αγάπη τους... Μάικ, μου θύμισε κάπως βιβλίο, το "Στην ακτή" του Ίαν ΜακΓιούαν. Κάτι τέτοιο γίνεται κι εκεί...
| |
Μάϊκ Χίτζ
10-03-2020 @ 09:49 | Ειρήνη μου σ΄ευχαριστώ πολύ για το εκτενέστατο και αναλυτικότατο σχόλιό σου, το οποίο έγραψες καταβάλλοντας ασφαλώς τον ανάλογο χρόνο και κόπο !!!
::hug.:: ::kiss.:: ::hug.:: | |
-Ειρήνη-
11-03-2020 @ 08:25 | Μάικ, ήταν το ποίημά σου...να 'σαι καλά! | |
Μάϊκ Χίτζ
18-03-2020 @ 03:24 | Σας ευχαριστώ πολύ όλους !!!
::love.:: | |
 |
