| |
Μη μ’ απλώνεις χέρια ξένα
να μη με σβήσ’ ο καημός
ρίξε μου αγάπης βλέμμα
για να νοιώθω δυνατός.
Δίχως στήριγμα κανένα
μπρος μου βρίσκεται γκρεμός
μη μου φεύγεις σαν τα τραίνα
είσ’ ο μόνος μου σταθμός.
Στη θύμησή σου δεν κοιμάμαι
ξημεροβραδιάζομαι
μες στη ζωή σου θέλω νά’ μαι
και να σε χρειάζομαι.
Στη θύμησή σου δεν κοιμάμαι
τη μορφή σου ζώνομαι
μέχρι ψηλά στ’ αστέρια πάμε
κι αγκαλιά να λιώνομε.
Με δυο χείλη μελωμένα
δος μου της αγάπης φως
μη μ’ αφήνεις μες στο ψέμα
να μην είμαι πια νεκρός.
Δίχως όνειρο κανένα
είμαι ράκος και κενός
μη μου φεύγεις σαν τα τραίνα
είσ’ ο μόνος μου σταθμός.
Στη θύμησή σου δεν κοιμάμαι
ξημεροβραδιάζομαι
μες στη ζωή σου θέλω νά’ μαι
και να σε χρειάζομαι.
Στη θύμησή σου δεν κοιμάμαι
τη μορφή σου ζώνομαι
μέχρι ψηλά στ’ αστέρια πάμε
κι αγκαλιά να λιώνομε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
