| |
Είναι στιγμές... δύσκολες πικρές σαν την ομίχλη θολές και τόσο μα τόσο ξαφνικές και πόσο μα πόσο οδυνηρές! Και ακούς και ακούς θορύβους και κραυγές...που 'ναι χαμένες οι όμορφες μουσικές; Και ακούς και ακούς λόγια πολλά ''πλούσια και φτωχά''... μα πόσα να αντέξει μια γενιά; Μες στους δρόμους, η σιωπή μες στις πλατείες η ερημιά, μες στις καρδιές η μοναξιά, μες στις ψυχές δάκρυα καυτά...και τι έχει μείνει πια; Δύο μάτια γλυκά, λίγα αισθήματα τρυφερά και η ελπίδα που γονατίζει μπρος στα παιδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
