| |
Το σώμα μουδιασμένο,ακίνητο σε στρώμα σκληρό.
Πέτρινο μαξιλάρι το κεφάλι κοιμίζει.
Τίποτα πια δε θυμίζει,
καιρό καλοκαιρινό.
Μια χαραμάδα η ζωή και συ αερικό.
Χάνεις κάθε της λεπτό,
και λιγοστεύει η αναπνοή.
Χαρτί πήρες και στυλό
επιστολή απολογίας να γράψεις.
Στιγμές σκέφτεσαι, πως πρέπει να πάψεις,
να βολεύεις το μυαλό.
Καράβι ακυβέρνητο, σε φουρτούνα μεγάλη,
ξεβράστηκε σε έρημο περιγιάλι.
Ξεχασμένο έμεινε εκεί,κουφάρι απένθητο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
