| |
Απελπισμένη λύπη, αόρατος ο λαβύρινθος σου.
Αμίλητη η στάχτη της σκιάς σου προχωρά εκεί.
Ανέκφραστο το λευκό της ψυχής σου ανησυχεί,
για τις αβυσσαλέες και ανέκφραστες ρωγμές σου.
Αδίστακτη η περιέργεια του σκότους...κοιτά και περιμένει.
Τα ομιλητικά ερωτηματικά και τα αμείλικτα γιατί,
χαρούμενα ξεσκίζουν σαν μοναχικοί γύπες τη σάρκα σου
και το πανί σου κουρέλι και το κατάρτι σπασμένο.
Το νευρικό σου τρέμουλο μαστιγώνει την ανησυχία σου.
Χαμένη σε απέραντα πυρωμένα νοήματα η σκέψη σου.
Μια γκριζωπή άκαμπτη φωτιά σε τυλίγει σε τυραννά
φεύγεις μπροστά στα κρυφά μα σε ακολουθεί πιστά.
Θες να γίνεις άνοιξη χαμογελαστή μυρωδική γλυκιά
όπως ήσουν παλιά που δάμαζες κάθε άγρια ματιά
και έπνιγες τη μοναξιά την ερημιά σε μια ζεστή αγκαλιά.
Θες να ζήσεις στης γαλήνης το γλαυκό να χαρείς το σ' αγαπώ.
Είσαι ένα θαύμα του ουρανού, ένας λευκός αγνός ανθός.
Σβήσε τις χαρακιές τους χειμώνες, τα χιόνια, τις παγωνιές.
Ζωγράφισε με τα αρώματα των λουλουδιών τη ζωή
πέτα σαν χελιδόνι στη χαρά, χτίσε τη δική σου γελαστή φωλιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
